پيام

ابوعلي (معارف اسلام)
92/1/4

+ *امام صادق:* شروع مى‏كنم اى مفضّل (از شگفتيهاي عالم) به ياد كردن خلقت انسان پس عبرت‏گير ازآن.اول عبرتها تدبيرى است كه حق تعالى در جنين مى‏فرمايد: دررحم درحالى كه او محجوب است در سه ظلمت: تاريكى شكم تاريكى رحم تاريكى بچه‏دان در هنگامى كه او را چاره نيست در طلب غذائى ونه در دفع اذيتى وبلائى،و نه درجلب‏ منفعتى، ونه دردفع مضرّتى، پس جارى مى‏شود به سوى او از خون حيض آن مقدار كه غذاى او شود (ادامه..

عينک 95/1/18

چنانچه آب غذا مى‏باشد براى نباتات. و پيوسته اين غذا به او مى‏رسد تا خلقش تمام مى‏شود و بدنش مستحكم مى‏شود، و پوستش قوت مباشرت هوا به هم رساند، و از سردى و گرمى متضرّر نشود، و ديده‏اش تاب ديدن روشنائى به هم رساند، چون چنين شد مادرش را درد زائيدن از جا بر مى‏آورد و او را بى‏تاب مى‏كند تا از او متولد مى‏شود

چون از تنگناي رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع ديگر از غذا محتاج شد، مدبّر حقيقى همان خون كثيف را كه در رحم، غذاى او بود به شير لطف مبدل مى‏گرداند، و كسوت گلگون خون را از او كنده، لباس سفيد شير را بر او مى‏پوشاند و مزه و رنگ و صفاتش متبدّل مى‏شود زيرا كه در اين حالت اين غذا براى بدن او از غذاى سابق موافق‏تر است. و در همان ساعت كه به اين نوع از غذا محتاج مى‏شود به حكم حكيم قدير غذاى شير براى او

مهيّا باشد و چون نشو و نما كرد و بزرگ‏تر و قويتر شد و محتاج شد به غذائى كه در آن صلابتى باشد تا بدنش محكم شود و اعضايش قوت گيرد، مى‏روياند از براى او آسياهاى خردكننده از دندانهاى تيز كه بخايد غذاهاى صلب را و نرم كند كه آسان باشد بر او فرو بردن آنها و بر اين احوال نمو مى‏كند تا به حدّ بلوغ مى‏رسد.

عبرت گير اى مفضل! در اين انواع تدبير كه عليم قدير در اين احوال مختلفه براى ايشان به عمل مى‏آورد آيا ممكن است كه اينها بى‏مدبّرى به عمل آيد، اگر خون در رحم به جنين نمى‏رسيد خشك مى‏شد مانند گياهى كه از بى‏آبى خشك شود. و اگر در هنگام كمال او درد زائيدن او را از رحم تنك بيرون نمى‏كرد، هميشه در رحم مانند زنده كه در گور باشد مى‏ماند. و اگر بعد از ولادت، شير ازبراى او به هم نمى‏رسيد، يا از گرسنگى مي ميرد

يا غذائى مى‏خورد كه ملايم بدن او نباشد و بدنش به آن اصلاح نيابد. و اگر هنگام احتياج به غذاى غليظ، دندان براى او نمى‏روئيد، خوردن غذا او را ممكن نبود و فرو بردن او را دشوار بود و اگر آن شير هميشه غذاى او مى‏بود، بدنش محكم نمى‏شد و اعمال شاقه از او به عمل نمى‏آمد. و ايضا بايست مادر هميشه مشغول تربيت او باشد و از تربيت ساير اولاد بازماند.