چرا دنیا نزد مردم محبوب است؟

امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام فرمودند: 

الدُّنْیَا دَارُ غُرُورٍ وَ فَنَآءٍ، وَ مُلْتَقَى سَاعَةٍ وَ وَدَاعٍ، وَ النَّاسُ مُتَصَرِّفُونَ فِیهَا بَیْنَ وَردٍ وَ صَدْرٍ، وَ صَآئِرُونَ خَبَرًا بَعْدَ أَثَرٍ. غَایَةُ کُلِّ مُتَحَرِّکٍ سُکُونٌ، وَ نِهَایَةُ کُلِّ مُتَکَوِّنٍ أَنْ لَا یَکُونَ؛ فَإذَا کَانَ ذَلِکَ کَذَلِکَ، فَلِمَ التَّهَالُکُ عَلَى هَالِکٍ؟ وَ اعْلَمُوا أَنَّمَا الدُّنْیَا تُطْلَبُ لِثَلَاثٍ: لِلْعِزِّ وَ الْغِنَى وَ الرَّاحَةِ؛ فَمَنْ قَنِعَ عَزَّ، وَ مَنْ زَهِدَ اسْتَغْنَى، وَ مَنْ قَلَّ سَعْیُهُ اسْتَرَاحَ.

 «دنیا خانه غرور و فنا و محلّ برخورد و ملاقات است یکساعت با همدیگر و سپس وداع و مفارقت از هم. مردم پیوسته در حرکت مى‏آیند و مى‏روند و دائماً دو دروازه دنیا باز، دسته‏اى وارد و دسته دیگر خارج مى‏شوند. و بعد از آنکه در دنیا اثرى بودند تبدیل به خبر مى‏گردند.

 (یعنى چه؟ یعنى دیگر از وجود آنان اثرى نیست. از قدرت‏ آنها، از علم آنها، از حیات دنیوى آنها، از تمام صفات و آثار آنان اثرى نیست؛ خبر است. یک روز اثر بودند امروز خبر شدند، شناسنامه عوض مى‏شود، آقاى ... أیَّده الله تبدیل به مرحوم آقاى ... رَحِمه الله مى‏شود، امروز مى‏گویند: خدایش شفا دهد، براى او حمد بخوانید، فردا مى‏گویند: خدایش رحمت کند براى او فاتحه بخوانید. هست اینطور یا نه؟!

برادر! پدر ما کو؟ جدّ ما کو؟ اجداد ما کجا رفتند؟ همه آنها خبر شدند. یک روز اثر بودند، چه اثر مهمّى؛ دنیا را زیر گام خود تکان مى‏دادند، فریاد أنانیّت آنان گوش فلک را کر مى‏کرد؛ اینها همه اثر بود. مى‏آمدند در این مساجد مى‏نشستند به نصائح و مواعظ گوش مى‏دادند، همه اثر بود. امروز همه خبر شدند، همه و همه. ما هم امروز اثریم؛ مى‏گوئیم، مى‏شنویم، در فعّالیّت هستیم؛ فردا خبریم، مى‏گویند: خدایشان رحمت کند، دیروز اثر بودند امروز خبر شدند. این قرعه‏اى نیست که فقط بنام آنان زده شود، شترى است که درِ هر خانه مى‏خوابد و از همه کس استقبال خواهد نمود.)

نهایت هر متحرّکى سکون است؛ و آخر هر موجودى که لباس حیات و کون پوشیده أَن لَا یَکُون است. پس چون مطلب از این قرار است، به چه دلیل، به چه مجوّز عقلى شخص خود را براى رسیدن به چیزهاى فانى و خراب در کام هلاک بیفکند و براى وصول به این امور فانیه و زائله در خودکشى و تهالک سبقت گیرد؟

دنیا براى عزّت و غنى و راحتى است‏

بدانید اى مردم! که دنیا براى سه چیز مورد رغبت و طلب واقع‏ مى شود: براى عزّت و براى غنى و بى نیازى و براى راحتى؛ کسیکه قناعت پیشه گیرد پیوسته عزیز است، و کسیکه در امور دنیویّه بى رغبت باشد و اظهار تمایل و درخواست نکند همیشه بى نیاز است، و کسیکه سعى و کوشش خود را براى وصول به دنیا کم کند راحت است.»

 معاد شناسى، ج‏1، ص: 39 الی 41