چرا دعاى ما مستجاب نمى‏شود؟؟!!

در رابطه با این موضوع چند روایت در اختیار دوستان قرار می دهم

1- محمّد بن یعقوب کلینى در «کافى» از حضرت امام صادق علیه السّلام حدیث مى‏کند که:

إنّه قیل له فى قوله سبحانه: ادْعُونى أَسْتَجِبْ لَکُم نَدعُوهُ و لا نَرَى إجابَة. قالَ: أفَتَرَى اللهَ عَزّوجَلَّ، أ خلَفَ وَعدَهُ؟ قیل [قُلتُ‏]: لا! قالَ: فَمِمَّ ذَلِکَ؟ قال [قُلتُ‏] لا أدرِى! قالَ: لَکِنِّى اخبِرُکَ: مَن أطاعَ اللهَ عَزّوجَلَّ فیما أمَرَهُ ثُمَّ دَعاهُ مِن جِهَة الدُّعاءِ أجابَهُ. قیل [قُلتُ‏]: و ما جِهَة الدُّعاءِ؟ قالَ: تَبدَا و تَحمَدُ اللهَ و تَذکُرُ نِعَمَهُ عِندَکَ، ثُمَّ تَشکُرُهُ، ثُمَّ تُصَلِّى عَلَى النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله، ثُمَّ تَذکُرُ ذُنُوبَکَ فَتُقِرُّ بِها، ثُمَّ تَستَعِیذُ مِنها؛ فَهَذا جِهَة الدُّعاء.

از امام صادق علیه السّلام سؤال شد راجع به آیه (ادْعُونى أَسْتَجِبْ لَکُم) چرا دعاى ما اجابت نمى‏شود، فرمودند: این طور گمان مى‏کنى که خداى تعالى وعده خود را انجام نمى‏دهد؟ گفته شد: خیر، فرمود: پس علّت چیست؟ گفته شد: نمى‏دانم. فرمود: امّا من به تو خبر مى‏دهم. کسى که از خدا اطاعت کند و خدا را بخواند، با کیفیّت مخصوص دعا، خداوند اجابت خواهد کرد. گفته شد: آن کیفیّت چیست؟ فرمود: اوّل حمد خدا را بجاى مى‏آورى و نعمت‏هاى او را بر خود در نظر مى‏آورى آنگاه خدا را بر این نعمت‏ها شکر مى‏کنى، سپس بر پیامبرش صلوات مى‏فرستى، آنگاه گناهانت را در نظر مى‏آورى و اقرار بر آنها مى‏کنى و سپس به خدا پناه مى‏برى و این است کیفیّت دعا کردن‏

2-رُوِىَ إنَّ الصّادِقَ عَلَیهِ السَّلامُ قَرَأ: (أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ) فَسُئِلَ: ما لَنا نَدْعُوهُ و لا یُستَجابُ لَنا؟ فَقالَ: لأنَّکُم تَدعونَ مَن لا تَعرِفونَ، و تَسألونَ ما لا تَفهَمونَ! فَالإضطِرارُ عَینُ الدِّینِ؛ و کَثْرَة الدُّعاءِ مَعَ العَمَى عَنِ اللهِ مِن عَلامَة الخِذلانِ. مَن لَم یَشهَدْ ذِلَّة نَفسِهِ و قَلبِهِ و سِرِّهِ تَحتَ قُدرَة اللهِ حَکَمَ عَلَى اللهِ بِالسُّؤالِ و ظَنَّ أنَّ سُؤالَهُ دُعاءٌ؛ و الحُکمُ عَلَى اللهِ مِنَ الجُرأة عَلَى اللهِ.

از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که این آیه را قرائت کردند، سپس از ایشان سؤال شد چه شده است که دعاى ما اجابت نمى‏شود؟ حضرت فرمودند: زیرا شما درخواست مى‏کنید از کسى که او را نمى‏شناسید و چیزى را طلب مى‏کنید که نمى‏فهمید. پس اضطرار عین دیانت است و زیادى دعاء با جهل به خداى تعالى از نشانه‏هاى بى‏سعادتى است. کسى که پستى و ذلّت خود و قلب و سرّش را در تحت قدرت خدا نبیند از خدا درخواست بى‏جا و بى‏موقع مى‏کند و تصوّر مى‏کند که این درخواست دعا مى‏باشد و تحکّم کردن بر خدا تجرّى و جسارت بر خدا تلقّى مى‏شود

3- و از قمّى حدیث مى‏کند از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام:

إنّه قِیلَ لَه: إنّ اللهَ تَعالَى یَقولُ: ادْعُونى أَسْتَجِبْ لَکُم و إنّا نَدعُوه فَلا یُستَجابُ لَنا؟ قالَ: لأنَّکُم لا تَوفُونَ بِعَهدِ اللهِ! و إنَّ اللهَ یَقولُ: أَوْفُوا بِعَهْدى أُوفِ‏ بِعَهْدِکُم؛ و اللهِ لَو وَفَیتُم لِلَّهِ لَوَفَى [اللهُ‏] لَکُم‏

از امام صادق علیه السّلام سؤال شد خداى تعالى مى‏گوید: (ادْعُونى أَسْتَجِبْ لَکُم) مرا بخوانید تا اجابت کنم، درحالیکه ما او را مى‏خوانیم ولى اجابت نمى‏کند. حضرت فرمودند: زیرا شما به عهد خود با خدا وفا ننموده‏اید. درحالیکه خدا مى‏گوید: شما به عهد و پیمان با من وفا کنید من به عهد با شما وفا خواهم کرد. قسم به خدا اگر شما وفا مى‏کردید او هم وفا مى‏کرد

4- و همچنین از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده‏اند که:

إذا أرادَ أحَدُکُم أن لا یَسألَ رَبَّهُ شَیئًا إلّا أعطاهُ فَلیَیأسْ مِنَ النّاسِ کُلِّهِم، و لا یَکُونُ لَهُ رَجاءٌ إلّا [مِن‏] عِندِ اللهِ عزّوجلّ؛ فَإذا عَلِمَ اللهُ ذَلِکَ مِن قَلبِهِ لَم یَسالهُ شَیئًا إلّا أعطاهُ.

از امام صادق علیه السّلام روایت شده است: کسى که مى‏خواهد از خدا درخواست مسأله‏اى را بنماید باید از همة خلائق ناامید شود. و امیدش منحصر در خداى تعالى باشد. اگر چنین شد خدا نیز درخواست او را اجابت خواهد کرد