بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا محمد وآله الطاهرین واللعن علی اعدائهم اجمعین

سلام دوستان

حرمت ماههای حرام از جاهلیت نیست بلکه حرمت این ماه ها از جانب خداست و اگر جاهلیت هم حرمتی برای این ماهها قائل شده اتخاذ از انبیاء بوده است که لازم است در اینجا مطالبی را خدمت دوستا عرض کنم

قال الله الحکیم: إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فى کِتابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِکَ الدِّینُ‏الْقَیِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکینَ کَافَّةً کَما یُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ* إِنَّمَا النَّسى‏ءُ زِیادَةٌ فِى الْکُفْرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذینَ کَفَرُوا یُحِلُّونَهُ عاماً وَ یُحَرِّمُونَهُ عاماً لِیُواطِئُوا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ فَیُحِلُّوا ما حَرَّمَ اللَّهُ زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمالِهِمْ وَ اللَّهُ لا یَهْدِى الْقَوْمَ الْکافِرین (آیه 36 و 37، از سوره توبه).

ترجمه آیه:

 «بدرستیکه تعداد ماهها در نزد خداوند، در آن وقتى که آسمان‏ها و زمین را آفرید، دوازده ماه است، که از این ماهها، چهار تایش ماههاى محترم هستند، آنست آئین استوار و پابرجا، پس در این ماههاى محترم بر خودتان ستم روا مدارید! و با همه مشرکان جنگ و کارزار کنید، همچنانکه ایشان با همه شما جنگ و کارزار نمودند! و بدانید که حقا خداوند با پرهیزکاران است!اینست و جز این نیست که تاخیر انداختن تکالیف و وظائف وارده در ماهها به ماههاى دیگر، موجب زیادى کفر است، که بدینوسیله کسانى که کافر شده‏اند گمراه مى‏شوند. این کافران در یک سال، ماه حرام را حلال مى‏کنند، و در یک سال ماه حرام را حرام مى‏شمارند، تا بدین جهت فقط با تعداد ماههائى که خداوند حرام فرموده است، موافقت کنند، و بالنتیجه آن ماهى را که خدا محترم شمرده است، حلال مى‏کنند، و حرمت آن را نادیده مى‏گیرند.بدى و زشتى کردار آنان برایشان زینت داده شده است، و خداوند گروه کافران را هدایت نمى‏کند.»

شیخ طبرسى گوید: طائفه عرب ماههاى چهارگانه: رجب و ذو القعدة و ذو الحجة و محرم را بنا بر تمسک بر ملت و آئین حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام محترم مى‏شمردند، و جنگ و قتال را در آنها حرام مى‏دانستند، و چون مردان کارزار و مخاصمه بودند، صبر کردن سه ماه متوالى: ذو القعده و ذو الحجة و محرم براى آنان سخت بود، که به هیچوجه به جنگ و غارت دست نزنند. فلهذا حرمت ماه محرم را به ماه صفر تاخیر مى‏انداختند، و بجاى محرم ماه صفر را ماه حرام مى‏شمردند، و ماه محرم را حلال مى‏کردند. و مدتى بر این نهج که مى‏خواستند درنگ مى‏کردند، سپس حرمت را دوباره به محرم بر مى‏گردانند، و این عمل تاخیر را نیز در ماه ذى الحجة انجام مى‏دادند و حکم بدان مى‏نمودند. 

                   
رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم که در سال بعد که حجة الوداع بود حج گزاردند، با ماه ذو الحجة موافق شد، و بر این اساس رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در خطبه خود فرمود:

الا و ان الزمان قد استدار کهیئته یوم خلق الله السموات و الارض، السنة اثنا عشر شهرا منها اربعة حرم، ثلاثة متوالیات: ذو القعدة و ذو الحجة و المحرم و رجب مضر الذى بین جمادى و شعبان.

 «آگاه باشید که اینک زمان در گردش خود به همان هیئت و کیفیتى‏برگشته است که خداوند در وقت خلقت آسمانها و زمین آن را بدان کیفیت آفرید.

سال دوازده ماه است، و چهار تا از آنها ماه‏هاى حرام است، سه تا پشت سر هم، ذو القعدة و ذو الحجة و محرم، و رجب مضر که بین ماه جمادى و ماه شعبان است».

در این عبارت رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم خواسته است بفهماند که ماههاى حرام اینک به مواضع حقیقى و اصلى خود بازگشته است، و انجام مراسم حجّ به ماه ذو الحجة باز گردیده است، و نسى‏ء و تاخیر در این حجّ باطل شده است. [: مجمع البیان» طبع صیدا، ج 3، ص 29.]

و در «تفسیر ابو السعود» بعد از بیان ماههاى حرام و بیان خطبه رسول خدا در حجة الوداع که ان الزمان قد استدار کهیئته یوم خلق السموات و الارض، و اینکه ماهها دوازده تا هستند، گفته است که: معنى چنین مى‏شود که: ماهها از جهت حرمت و حل بازگشت کردند به همان حالى که اولا داشتند، و حج نیز بازگشت کرد به ماه ذو الحجه بعد از آنکه به واسطه نسى‏ء و تاخیرى که در زمان جاهلیت مى‏کردند، آن را از موضع و موقع اصلى خود تغییر داده بودند. و بنا بر این حج رسول الله در حجة الوداع موافق با ماه ذو الحجه شد، و حج ابو بکر قبل از حج رسول الله در ماه ذو القعده واقع شده بود. [«تفسیر أبو السعود» ج 2، ص 548.]

پس نتیجه میگیریم ماههای حرام نه اینکه اتخاذ  اتخاذ وگرفته شده از دوران جاهلیت نیست بلکه تحریفهایی در آن شد که پیامبر آن تحریفها را از بین برد 

برگرفته از کتاب رساله نوین و امام شناسی ج6

والسلام